میزگرد نقد و بررسی دانشنامه جهان اسلام

میزگرد نقد و بررسی دانشنامه جهان اسلام نوشته استاد محمدتقی سبحانی

معرفی مفصل مقاله: میزگرد نقد و بررسی دانشنامه جهان اسلام

این مقاله در شماره ۱۳ مجله «کتابهای اسلامی: آرشیو و نسخه پژوهی» (تابستان ۱۳۸۲) منتشر شده و گزارشی است از یک جلسه نقد تخصصی درباره «دانشنامه جهان اسلام»، یکی از پروژه های بزرگ فرهنگی-علمی ایران در حوزه مطالعات اسلامی. این میزگرد با حضور چهره‌های شاخص حوزوی، دانشگاهی، و مسئولان مرتبط با دانشنامه در «خانه پژوهش قم» برگزار شد و هدف آن، واکاوی نقاط قوت و ضعف این اثر مرجع و ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفی آن بود.

شرکت کنندگان و نقش آنها در میزگرد

۱. دکتر غلامعلی حداد عادل (مدیرعامل دانشنامه جهان اسلام):

  • توضیح تاریخچه تأسیس دانشنامه و چالشهای اولیه (مانند موازی کاری با «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»).
  • تأکید بر لزوم رعایت استانداردهای دایرةالمعارف نویسی و پذیرش نقدپذیری به عنوان نشانه بلوغ علمی.
  • اشاره به حجم بالای زحمات پژوهشگران و دشواری تولید سالانه هزار صفحه محتوای علمی.

۲. حسن طارمی راد (معاون علمی دانشنامه):

  • تشریح فرآیند ویرایش و ساختاردهی مقالات، از جمله تقسیم موضوعی به ۱۰ گروه اصلی (تاریخ، فقه، فلسفه، ادبیات، و…).
  • دفاع از رویکرد دانشنامه در استفاده از منابع دستاول و توضیح دلایل برخی کاستیها.

۳. محمود حقیقی (مدیر بخش کتابشناسی و ویرایش استنادی):

  • پاسخ به انتقادات درباره تکرار مشخصات منابع و توضیح ضرورت رعایت اصول کتابشناختی.
  • تأکید بر هدف دانشنامه در ارائه فهرست منابع کاربردی (نه کامل) برای پژوهشگران.

۴. محمد اسفندیاری (ناقد و پژوهشگر):

  • نقد عنوان «جهان اسلام» به دلیل ابهام در مفهوم و پیشنهاد جایگزینی عنوانی مانند «دانشنامه تمدن اسلامی»
  • اشاره به موازی کاری بین دانشنامه جهان اسلام و دایرةالمعارف بزرگ اسلامی و لزوم هماهنگی بین این دو پروژه.

۵. محمدتقی سبحانی (ناقد حوزوی):

  • بررسی مداخل کلامی و فلسفی (مانند «تشبیه و تنزیه») و انتقاد از بی توجهی به آرای متأخران (مانند قاضی سعید قمی).
  • تأکید بر لزوم روزآمدسازی محتوا و استفاده از پژوهشهای معاصر در حوزه‌های فقه و کلام.

محورهای اصلی نقد و بررسی

۱. نقدهای ساختاری و محتوایی

  • مداخل ناکامل یا مغفول:
    • مثالها:
      • «تاریخ قرآن»: عدم پرداخت به تاریخنگاری قرآن و غفلت از آثار محققانی مانند زنجانی.
      • «تعقل» و «تفکر»: حذف این مفاهیم کلیدی با وجود ارتباط آنها با مباحث کلامی و فلسفی.
      • «بازار و تجارت»: اختصار غیرمنطقی درحالیکه این مفاهیم نقش محوری در تمدن اسلامی دارند.
  • اشکالات در ارجاعات و منابع:
    • استفاده نکردن از منابع دستاول (مانند کتاب «التقوی» صاحب بن عباد در مدخل «بافقی»).
    • خطاهای نامگذاری (مثلاً ذکر «الدوار فی مولد النبی المختار» به جای عنوان صحیح «النهوار فی مولد النبی المختار»).
    • تکرار غیرضروری مشخصات منابع پرکاربرد (مانند «بحارالانوار») بدون استفاده از اختصارات استاندارد.
  • ضعف در پوشش پژوهشهای معاصر:
    • بیتوجهی به تحقیقات جدید در حوزه‌هایی مانند تصوف، فقه تطبیقی، و مطالعات قرآنی.
    • مثال: عدم استناد به مقاله محمدجواد بلاغی درباره «تفسیر منسوب به امام حسن عسکری(علیه السلام)».

۲. چالشهای فنی و ویرایشی

  • عدم انسجام سبک نگارش:
    • تفاوت فاحش در حجم و عمق مداخل مرتبط (مثلاً تفصیل مقاله «تصوف» در مقابل اختصار مقاله «امام باقر(علیه السلام)»).
    • استفاده از عبارات محاورهای یا نامأنوس در متنی که باید علمی و یکدست باشد.
  • خطاهای زبانی و علمی:
    • اشتباهات در ضبط اسامی کتابها و نویسندگان (مانند «یحضره الفقیه» به جای «من لا یحضره الفقیه»).
    • نقل قولهای نادرست از منابع یا عدم ارجاع به چاپهای معتبر (مانند چاپ مرحوم شعرانی از «مجمع البیان»).

۳. نقدهای کلی به رویکرد دانشنامه

  • ابهام در عنوان «جهان اسلام»:
    • این عنوان بیشتر بر جغرافیای سیاسی دلالت دارد، درحالی‌که دانشنامه به موضوعات فرهنگی، فکری، و تمدنی اسلام می‌پردازد.
    • پیشنهاد: تغییر عنوان به «دانشنامه تمدن اسلامی» یا «دانشنامه فرهنگ و اندیشه اسلامی».
  • موازی کاری با «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»:
    • عدم هماهنگی بین دو پروژه در انتخاب مداخل و منابع، که منجر به دوباره کاری و اتلاف منابع شده است.
    • نیاز به تعریف نقشه راه مشترک برای پوشش کاملتر موضوعات.

پیشنهادهای کلیدی برای بهبود دانشنامه

۱. اصلاح فرآیند مدخل گزینی:

  • تشکیل کمیته‌های تخصصی برای اولویت بندی مداخل بر اساس نیازهای پژوهشی معاصر.
  • افزودن مداخل کلیدی مانند «تعقل»، «تاریخنگاری قرآن»، و «جریانهای فکری معاصر»

۲. بهینهسازی سیستم ارجاعات:

  • ایجاد لیست اختصاری برای منابع پرتکرار (مانند «بحارالانوار» یا «الغدیر») در ابتدای هر جلد.
  • استفاده از استانداردهای بین المللی مانند «شیکاگو» برای یک‌دستی ارجاعات.

۳. همکاری با پژوهشگران حوزه و دانشگاه:

  • دعوت از اساتید جوان و متخصصان بین رشته‌ای برای مشارکت در نگارش مداخل.
  • برگزاری کارگاه‌های ویرایش و دایرةالمعارف نویسی برای ارتقای کیفیت مقالات.

۴. توجه به پژوهشهای روزآمد:

  • بازنگری مداخل قدیمی با استفاده از آخرین تحقیقات در حوزه‌های کلام، فقه، و تاریخ اسلام.
  • افزودن بخش «پیشنهاد برای مطالعه بیشتر» به انتهای هر مقاله.

۵. شفافسازی عنوان و اهداف:

  • بازتعریف دامنه کار دانشنامه در چارچوب «تمدن اسلامی» به جای «جهان اسلام».
  • انتشار بیانیه مأموریت (Mission Statement) برای روشن شدن خط مشی دانشنامه.

اهمیت و تأثیر این میزگرد

  • الگویی برای نقد سازنده:
    این جلسه نشان داد که نهادهای علمی ایران به تدریج به سمت پذیرش نقد سیستماتیک و شفاف حرکت میکنند. مشارکت چهره‌های حوزوی و دانشگاهی در کنار مسئولان دانشنامه، الگویی برای تعامل سازنده بین نهادهای علمی است.
  • تأثیر بر پروژه‌های آینده:
    انتقادات مطرح شده (مانند لزوم استانداردسازی و پرهیز از موازیکاری) میتواند به بهبود پروژه‌های مشابه مانند «دانشنامه ایرانیکا» یا «دایرةالمعارف تشیع» کمک کند.
  • ارتقای جایگاه دانشنامه‌های ایرانی:
    توجه به این نقدها و اجرای پیشنهادها، دانشنامه جهان اسلام را به منبعی معتبر در سطح بین المللی تبدیل خواهد کرد و جایگاه ایران را در مطالعات اسلامی تقویت می‌کند.

منبع و دسترسی

  • عنوان کامل مقاله: «میزگرد نقد و بررسی دانشنامه جهان اسلام» (به بهانه انتشار هفتمین جلد).
  • نشانی دسترسی: پایگاه مجلات تخصصی نور.
  • تاریخ انتشار: تابستان ۱۳۸۲.

این مقاله نه تنها مروری انتقادی بر یک پروژه بزرگ فرهنگی است، بلکه نقشه راهی برای توسعه دانشنامه‌نویسی در ایران محسوب می‌شود. مطالعه آن به پژوهشگران، دانشجویان، و علاقه‌مندان به مطالعات اسلامی توصیه می‌گردد.

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *